خاطرات شهدا

‌سین شهادت در هفت سین‌ ۶۱

تیک تاک عقربه‌های ساعت نشان می‌دادند که تا تحویل سال ۱۳۶۱ در ساعت ۲ و ۲۵ دقیقه و ۵۹ ثانیه زمان زیادی باقی نمانده است. هر ثانیه‌ای که می‌گذشت، شوق رزمندگان حاضر در منطقه غرب دزفول و شوش بیشتر و بیشتر می‌شد. آنها بعد از نبردی سخت در جبهه میانی خوزستان و آزاد‌سازی شهر بستان، حالا می‌خواستند در عملیاتی برق آسا اراضی شمال خوزستان و بخش‌هایی از ایلام را آزاد کنند. فتح‌المبین در زمان خودش اهدافی بلندپروازانه داشت که در منطقه وسیعی در حدود بیش ۲ هزار کیلومتر مربع صورت می‌گرفت.

 

تحویل سال به وقت سنگر

 

یکی از رزمندگان حاضر در عملیات فتح المبین می‌گوید: در سنگر بودیم. یکی از بچه‌ها قرآن جیبی‌اش را درآورده بود و زیر لب زمزمه می‌کرد. نامش را به خاطر نمی‌آورم، اما یادم است قبل از قرائت قرآن می‌گفت هر سال عید سرسفره هفت سین و کنار پدرم دو زانو می‌نشستم، اما حالا طوری به اسلحه‌ام چسبیده‌ام که انگار عیدی سال ۶۱ را از غرش گلوله‌های ژ. ۳‌ام می‌گیرم!   رزمندگان فتح المبین روز اول عید ۶۱ را در حال و هوای انتظار سپری می‌کنند، اما انتظار بی‌فایده است و خبر می‌رسد باید تا روز دوم صبر کنند و آن وقت از سنگرهایشان خارج شوند. همان روز محسن رضایی قرآنی برمی دارد و استخاره می‌گیرد «لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَهِ فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّکِینَهَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِیبًا» (به راستى خدا هنگامى که مؤمنان، زیر آن درخت با تو بیعت مى‏کردند از آنان خشنود شد و آنچه در دل‌هایشان بود بازشناخت و بر آنان آرامش فرو فرستاد و پیروزى نزدیکى به آنها پاداش داد.) پس نام عملیات را «فتح المبین» می‌گذارند.

 

یازهرا (س)

 

«یازهرا یا زهرا یا زهرا» رمز عملیات در ساعت ۳۰ بامداد روز دوم فروردین ماه ۱۳۶۱ قرائت می‌شود. هدف آزادسازی مناطق غرب شوش و دزفول و همین طور بازپس‌گیری سایت‌های موشکی چهار و پنج است که قبل از انقلاب برای مقابله با حملات هوایی دشمن طرح‌ریزی شده بودند. در این منطقه آبادی خاصی وجود ندارد، اما از حیث ایجاد جای پایی امن برای انجام عملیات بزرگ بعدی ورود به منطقه لازم به نظر می‌رسد.  تجربه تک قبلی یعنی طریق القدس نشان می‌دهد که انجام چنین عملیات بزرگی مسلماً با تلفات بسیاری همراه خواهد بود. در طریق القدس آنقدر شهید دادیم که خیلی از فرماندهان گردان‌ها قصد استعفا داشتند. حالا به نظر می‌رسد طریق القدس هرچه بود، در مقابل عیدانه سال ۶۱ محدود به نظر می‌رسد.  شیرینی سفره هفت سین را خورده یا نخورده، یک طعمی زیر زبان‌ها جاری می‌شد که بچه‌های جنگ به آن طعم شهادت می‌گفتند. به قول یکی از راوی‌های راهیان نور، هیچ هفت سینی به اندازه نوروز ۶۱ بوی شهادت نمی‌داد.

 

سردار قاسم صادقی از رزمندگان حاضر در این عملیات می‌گوید:«ما تا فتح‌المبین تجربه عملیاتی با این گستردگی را نداشتیم. عملیات‌هایی صورت گرفته بود، اما عملیاتی با این وسعت میزان درگیری، ظرفیت و قابلیت نیرو نه در تصور صدام بود و نه خودی‌ها باور داشتند که می‌شود.»

 

رزمنده‌ها که از مقرهایشان خارج می‌شوند، یک نفر می‌گوید:«بی انصاف‌ها شوش و دزفول رو از همین جا می‌کوبن. اگه دوباره به خونه هامون برنگشتیم حداقل یادمون می‌مونه بچه‌های دزفولی عید امثال سر سفره‌شون کاتیوشا ندارن!»

 

«علی گره زد» اولین عیدی

 

در میان رزمنده‌های جنوب یک نام تا حدی ناشناخته است. او در غرب کاملاً شناخته شده بود و کردهای مریوان روی اسمش قسم می‌خوردند، اما در خوزستان تازه تیپی تشکیل داده و برای اولین حرکت، وارد عملیات فتح المبین شده است. حاج احمد متوسلیان به همراه نام‌هایی چون محمد ابراهیم همت، محمود شهبازی و حسین همدانی چند وقتی می‌شود که از جبهه‌های شمالغرب و غرب به جنوب آمده‌اند. شاید پوست شان هنوز به گرمای آفتاب درخشان خوزستان عادت نکرده که وارد فتح المبین می‌شوند. حاج احمد اما کارکشته جنگ است. یک گردانش را برمی‌دارد و به علی گره زد می‌رود. آنها با استفاده از پتوهایی که روی آبراهه‌های فصلی می‌گذارند، بدون اینکه دشمن متوجه حضورشان شود، خود را به توپخانه بعثی‌های مستقر در علی گره زد می‌رسانند و آن را پس می‌گیرند! دشمن زودتر از آنچه فکرش را می‌کرد، اولین ضربه را می‌خورد. اما نوروز ۶۱ داستان طول و درازی دارد.

 

عین خوش- ارتش و سپاه

 

منطقه عملیاتی فتح المبین آنقدر وسعت دارد که در هر گوشه‌ای اتفاقی می‌افتد. در منطقه عین خوش تیپ ۱۴ امام حسین(ع) سپاه و لشکر ۸۴ ارتش با هم وارد عمل می‌شوند. در این منطقه عراق برای خودش سنگرهای بتنی محکمی بنا کرده است. همچنین در اینجا برای اولین بار صدای شنی تانک‌های t72   به گوش می‌رسد. پیش از آن عراق از مدل پایین‌تر این تانک مثل t62 استفاده می‌کرد، اما تانک‌های مدرنش که انگار تازه از زرورق درآمده‌اند، قابلیت‌هایی دارند که به حتم بچه‌های آرپی جی زن را غافلگیر می‌کنند.

 

اما در جبهه خودی نیز قابلیت‌های ویژه‌ای وجود دارد. به عنوان نمونه تیپ ۱۴ از فرمانده‌ای بهره می‌برد که بعدها کابوس ژنرال ماهر عبدالرشید از فرماندهان مشهور ارتش بعث می‌شود. نهایت رویارویی قابلیت‌ها، پیروزی در عین خوش می‌شود که با ایستادگی تیپ ۱۴ صورت می‌گیرد. این تیپ ضمن تصرف منطقه عین خوش، عقبه دشمن را در این محور مسدود می‌کند. سپس تیپ ‌۴١ ثارالله و تیپ ‌٨۴ خرم آباد ارتش نیز در جناح چپ این قرارگاه از شمال دشت عباس طرف امامزاده عباس و تپه ‌٢٠٢ پیشروی کرده و مواضع دشمن را به تصرف خود در می‌آورند.

 

ابن ولید در کوت کاپن

 

ابن ولید نام یکی از تیپ‌های زرهی دشمن بود که در منطقه «کوت کاپن» مستقر بود. این منطقه چهار ضلعی در پنج کیلومتری غرب کرخه قرار دارد که تپه‌های موجود در آن هنوز آثار سنگر تانک‌های تیپ ۱۲ ابن ولید عراق را در خود دارند. امیر پورداراب از رزمندگان لشکر ۲۱ حمزه ارتش در خصوص نبرد با تانک‌های ابن ولید می‌گوید: در کوت کاپن هیچ کس نبود جز خدا، در این منطقه به شدت با دشمن درگیر شدیم و اگر عنایت الهی نبود، مشخص نمی‌شد برنده این درگیری سخت کدام طرف بود. ما متر به متر و وجب به وجب جنگیدیم تا کوت کاپن جهنم ابن ولید شد.

 

هرچند دژ کوت کاپن با رشادت رزمندگان ایرانی فرو می‌ریزد، اما دژ ابوصلیبی خات، منطقه‌ای در چند کیلومتری جنوب کوت کاپن محلی است که با سماجت لشکر یک مکانیزه عراق، به شدت مقاومت می‌کند. لشکری که در مدت حضور در این منطقه، شهرهایی چون دزفول، شوش و اندیمشک را تحت آتش خود داشت، حین عملیات فتح المبین با هجوم لشکر ۷۷ مشهد از ارتش و سه تیپ سپاه به طور مشترک به این منطقه روبه رو می‌شود، اما ادوات لشکر یک عراق به آن اندازه قوی است که در برابر این یورش تاب آورد، شهرهای ایرانی هنوز با شلیک توپخانه‌های این لشکر به خود می‌لرزند.

 

عیدی به یاد ماندنی

 

۶۱/۱/۷ یک هفته از آغاز تعطیلات نوروز سال جدید می‌گذرد، اما عملیات فتح المبین تعطیلی ندارد. این روز زمانی است که با حمله نیروهای قرارگاه‌های نصر یک و سه از مرحله سوم فتح المبین، عاقبت دژ ابوصلیبی خات نیز فرو می‌ریزد تا کمر ارتش بعث در منطقه عملیاتی فتح المبین بشکند.  امواج انسانی نیروهای دشمن دسته دسته خود را تسلیم می‌کنند و غنایم بسیاری به دست می‌آید. فتح المبین در مرحله چهارم و در ابوقریب به اتمام می‌رسد. ۲۵۰۰ کیلومتر از خاک کشورمان در جبهه شمالی خوزستان آزاد می‌شود. ۱۵۵۰۰ نفر از نیروهای دشمن به اسارت درآمده و ۲۵ هزار تن نیز کشته و مجروح می‌شوند. عیدی سال ۶۱ رزمندگان هرچند شیون مادران شهدا را در خود دارد، اما از آن عیدی‌های شیرینی است که در تاریخ ماندگار می‌شود.


منبع: جوان انلاین

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا