خاطرات شهدا
اذان مشکوک
تیپ ثارالله را به خاطر عملیاتی به منطقهی گیلانغرب فرستاده بودند. فصل پاییز، باران و سرما و لرزش بدن بود. بعضی اوقات باران به قدری شدت میگرفت که چند پتو مقابل در ورودی سنگر میانداختیم تا آب وارد سنگر نشود.
یکی از روزهایی که برای نماز خواندن برخاسته بودیم، صدای اذان فضا را پر کرد. اما صدا مشکوک و نامأنوس به گوش مِیرسید.
شخصی را فرستادیم که بفهمد چه کسی در حال اذان گفتن است، اما رفت و برگشت و در حالی که متعجب بود و میگفت: « صدا میآید اما مؤذن نیست.» یکی از بچهها سیم بلندگو را دنبال کرد و متوجه شد که مؤذن از شدت سرما به زیر پتو رفته و در حال اذان گفتن است. به همین دلیل آن رزمنده نتوانسته بود وی را در چادر تبلیغات ببیند.
منبع:کتاب خاطرات آفتابی – صفحه:۱۸ راوی:ابوالفضل کارآمد